Geboren onder het sterrenbeeld schorpioen ben ik eerdaags jarig. (Door de Corona zal het niet gevierd kunnen worden, zoals ik dat graag zie: al mijn dierbaren bij elkaar)
Ik vroeg me af hoeveel mensen op MIJN verjaarsdag nog meer jarig zijn.
Bij toeval (toeval bestaat niet*) vond ik het getal in een blad: elke dag zijn er zo’n 41.000 (in Nederland geboren) mensen jarig. Ik ben dus één van 41.000!
Wat ik ook las dat wij Nederlanders uniek zijn in het geven van traktaties, in andere landen geven anderen de jarige traktaties en betalen bv voor de verjaardagstaart.
Eerder naar huis gaan, een zakelijke afspraak afzeggen of collega’s trakteren op het werk omdat je jarig bent gebeurt in andere landen niet, zo las ik.
Zelf heb ik ooit een baan gehad waarbij je, op de dag dat je jarig was, om 1 uur naar huis mocht: cadeautje van de baas!
Buitenlanders schijnen het vaak maf van Nederlanders te vinden dat de gasten iedereen feliciteren.
Wij feliciteren de ouders van de jarige : gefeliciteerd met uw zoon; de kinderen: gefeliciteerd met je mama, de vrienden; gefeliciteerd met je vriendin etc. Buitenlanders feliciteren alleen de jarige.
Wat ik zelf meermalen meemaakte in Engeland en wat ik “apart” vond was, dat als je daar (op uitnodiging) op een verjaardag komt, je de felicitatiekaart meeneemt en aan de jarige geeft bij wijze van handshake of kus.
Meegemaakte verjaardagen in Afrika (van Europeaanse kinderen) waren bijzonder omdat daar zoveel verschillende nationaliteiten op de verjaardag kwamen en er zoveel talen (door elkaar) gesproken werden. Ook mij eigen verjaardag en die van mijn vriendin heb ik daar eens gevierd. Zoveel nationaliteiten. Tafels met van allerlei lekkers erop en iedereen pakt en dat de hele dag door! (geen koektrommel open, koekje eruit, klaar! Of taart aansnijden stukje op bordje, vorkje erbij Klaar)
Wij Nederlanders vieren onze verjaardag en dat is het dan! In andere landen vieren mensen behalve hun verjaardag ook nog hun NAAMDAG. (Nederland is van oorsprong een protestant land, naamdag vieren is iets katholieks) Het heet Panigyria, de gedenkdag van de heilige naar wie de jarige genoemd is.
Misschien is niet iedereen naar een heilige vernoemd, maar velen (zonder het te weten) wel. Een Betty, zou op 4 jan. de panigyria van “haar heilige vieren” en een Jan, Johannes of Janneke op 31 januari (er zijn lijsten van op internet wanneer JOUW naamdag is!) Het ontstaan hiervan zou kunnen komen omdat vroeger “de gewone man” geen kalender had. De (katholieke) kerk hield de naamdag van (de heilige van) elk kind dat gedoopt was bij, dát hoefde je dus niet zelf bij te houden!
Ik ben tevreden met één dag per jaar! (ook ik heb een heilige naar wie ik vernoemd ben en dus heb ik ook een (nooit gevierde) panigyria)
*) Alles is oorzaak en gevolg en dus onvermijdelijk
Elke dag wat - blog 
Hoi Baars, langs deze weg past een gemeend gefeliciteerd, hoewel ik de exacte datum niet weet. Het is weer bijzonder hoeveel verschillen er zijn wereldwijd, op de wijze waarop de jaardag wordt gevierd. En ja , naamdag legt de verbinding tussen de wereldse naam en de naam van de heilige, die de protestanten niet kennen;zinvol het op een feestdag te houden, wat mij aangaat mag de verjaardag ook verdwijnen, tijd bestaat niet, toch ? Johannes
LikeLike