Dag: 23 oktober 2020

75 jaar Verenigde Naties

Vijfenzeventig jaar geleden werd Nederland bevrijd én werd in datzelfde jaar de Verenigde Naties opgericht.
24 oktober is het precies 75 jaar geleden dat de Verenigde Naties werden opgericht.

Dit jaar wordt dat VN lustrum onder andere gevierd  met de tentoonstelling 75 jaar VN in 75 verhalen,   te zien op de Lange Voorhout in Den Haag ( van 17/10 t/m 29/11)

én een publicatie met dezelfde naam.

De publicatie wordt ingeleid door de huidige burgemeester van Den Haag ( belangrijke VN-stad).
Hij schrijft ondermeer: “ De VN verbindt vrijwel alle landen ter wereld [momenteel zijn 193 van de 196 internationaal erkende onafhankelijke staten lid] in hun streven naar vrede en veiligheid vanuit het wereldwijde besef dat internationale samenwerking hiervoor broodnodig is”

Onderstaand een paar citaten uit deze publicatie :

Nasser Kalantar: Iraans-Ned. kernfysicus en hoogleraar “De gevaarlijkste vorm van discriminatie is een regering die discrimineert, daar moet je tegen vechten”

Henning Melber: Duits-Namibisch politiek activist: “De VN is er om een stem te geven aan mensen die geen stem hebben in het orkest van de grote machten”

Mercy Kolok verhuisde vanwege de oorlog vanuit het toenmalige Sudan naar Kenia, woonde en studeerde er maar keerde in 2010 terug naar Zuid Sudan en ging werken bij UNICEF: “Solidariteit is levens redden zonder na te denken over iemands stam, afkomst of religie”

Deze mensen en meer anderen vertellen HUN verhaal in deze indringende publicatie.

Behalve de publicatie en tentoonstelling  zullen op 24 oktober markante plekken in Den Haag zoals het Vredespaleis, waar het Internationale Gerechtshof van de VN sinds haar oprichting zetelt, uitgelicht worden in VN blauw.

Film: Judy

Weer naar de bioscoop, het kon.
Wel reserveren, wel met mondkapje om, mét “maar” 28 anderen.
Geen pauze met koffie, helemaal géén pauze, maar wel een goodiebag ná de voorstelling (om het verlies van de pauze goed te maken)
Het mondkapje mág af als je eenmaal zit en moet alleen op bij” zaalbewegingen.


De film gaat over het leven van Judy Garland en “begint” in de nadagen van haar carrière in de VS met flash backs naar de tijd dat ze, als 14 jarige onder contract stond bij MGM.

De “echte”Judy Garland

Een leven met een streng regime (soms 12 uur “werk” op een dag) een zwaar dieet ( omdat ze volgens haar filmbazen anders té dik zou worden) en weinig pleziertjes.
Veel stress, hard werken leidde ertoe dat ze moeite had met slapen. De filmindustrie wist daar wel wat op: slaappillen en, als ze slaperig wordt- peppillen

Als ze in 1968 in de VS niet “gewild” meer is gaat ze naar Londen; het Engelse publiek is gek op haar.
Ook in die periode zien we flash backs naar haar jongere jaren.
Eigenlijk stevent de hele film af op haar treurige einde.
Wij, als kijkers, weten de afloop, dóór de film zien we: “Hoe het zo gekomen is”

Haar dochter Liza (uit huwelijk met filmregisseur Vincente Minnelli) komt héél even voorbij als Judy “even “niet weet waar ze heet moet en tijdens een party bij (de dan volwassen) Liza aanklopt.
Van het leven van haar andere twee kinderen Lorna en Joey  (uit het  huwelijk met Sidney Luft) mét hun moeder zien we een klein stukje. Genoeg om te zien dat dat geen gezond leven is voor 2 kleine kinderen. Vader Sidney grijpt in; de kinderen hebben stabiliteit nodig.
Judy snapt het, wil bij haar kinderen blijven maar hoopt ” even geld te verdienen en ze dan op te halen”
In een hartroerende scene neemt Judy, in een klerenkast, afscheid van haar kinderen en belooft ze terug te zien op Oudjaar.

Renee Zellweger als Judy Darci Shaw als de jonge Judy
Renee en regisseur Rupert Goold

Hoofdrol: Renee Zellweger (Voor haar rol in deze film ontving ze een Oscar voor Beste Actrice en een een Golden Globe
Jonge Judy: Darci Shaw
Regisseur: Rupert Goold
Release: 2019