Vakantieidee naar huis mee

Soms zie je op vakantie “iets” waarbij je denkt hadden we dat thuis ook maar, en dan bedoel ik niet het klimaat.
Zo was ik, jaren geleden, in de Achterhoek en zag daar, aan het eind van de zomer, een soort vierkanten hekwerken staan waarin afgevallen bladeren gegooid konden worden.

Thuis (rand van de Randstad) liggen in de herfst overal afgevallen bladeren. Gemeentes sturen dan een paar keer zo’n (herriemakend) karretje langs, dat de bladeren, onder de heg of naar een boom blaast of, in het gunstigste geval, opzuigt en afvoert.
“Gewone” mensen vegen de bladeren voor HUN hek of huis weg, sociale mensen stoppen niet bij HUN tuingrens, maar doen dat ook bij een (invalide of oude?) buurvrouw of man, maar steeds minder mensen doen een stuk van de straat omdat hun groene bak dan zo vol raakt, het “best” onder de heg kan (waaronder het vervolgens weer WEG waait),de gemeente dat ook doet en meer van dat soort … redenen.

In de Achterhoek zet men, al járen bladkorven neer. In de gemeente Bronckhorst,*) een dorp met een omtrek van 108 km gemeentegrens (28.643 hectare opp) zet de gemeente in de herfst tijdelijk 200 bladkorven neer. (Bronckhorst is een samenvoeging van meerdere buurtgemeentes).
De opgeveegde bladeren kunnen hierin gegooid worden én worden gratis opgehaald.
Die bladkorven worden wekelijks geleegd.
Na de herfst, de week vóór kerst, worden ze opgehaald.
Ze kunnen uit elkaar en worden dan als enkele hekwerken op de gemeentewerf opgeslagen.
Een geweldige service die de sociale samenhang van de omgeving gunstig beïnvloed.
De gemiddelde Achterhoeker heeft veel meer grond heeft dan de gemiddelde Randstadbewoner. Meer grond, (mogelijk) meer bomen en dus meer bladeren. Dus nóg socialer dat, als je je eigen tuin bladvrij gemaakt hebt, en (die bladeren ook in de bladkorven kan gooien) ook nog even de straat en stoep vóór jouw en de buren ’s huis bladvrij maakt.

Toen ik dit de eerste keer gezien had en thuis kwam heb ik er meteen een mailtje aan ONZE gemeente aan gezonden. Ik kreeg (na een lange periode en een “herinneringstelefoontje”) het antwoord: Het kon niet, want men had, voor het hekwerk, géén opslagruimte!
Ik woon niet ver van een dependance van de gemeentewerf af en betwijfel of er niet, desnoods met een zeil erover, hekwerken kunnen staan.
Maar….. het zij zo.

Onlangs was ik weer in de Achterhoek en zag de bladkorven (soms met rood lint eromheen voor de veiligheid) weer staan.
De herfst is nog maar net begonnen, dus er ligt nog niet veel in, maar ik zag straten, bijna vrij van blad en bladkorven met kleine hoopjes blad. Dat gaat “straks” veranderen. Sommige straten blijven, ondanks de herfst, bladvrij, maar de korven worden voller en voller én worden elke week geleegd!
Een slim initiatief

*) Er bestaat ook een stadje Bronkhorst (zonder c) met maar ca. 100 inwoners.

Wéér een bevrijdingsoperatie

Wij vinden het leuk om weg te gaan, dingen te ontdekken, mensen te ontmoeten, (nieuwe) dingen mee te maken, maar ook altijd weer leuk om thuis te komen.

Dit keer was er nog “iets” blij dat we THUIS waren.
Misschien ook de vissen in onze vijver, hoewel die goed verzorgd worden tijdens onze afwezigheid en waarschijnlijk niet eens door hebben dat we weg zijn.
We waren één dag thuis en ik was in de slaapkamer de schone was aan het opruimen toen ik een raar geluid hoorde vanuit de badkamer. In het ventilatiekanaal klonk duidelijk gefladder, erg hard gefladder.

Nadat we een keer 2 kauwtjes én een dode muis uit het kanaal vanaf de schoorsteen hadden gehaald (een vreselijke ervaring, half ontbonden vogels opruimen) hebben we een schoorsteenkap op het rookkanaal gezet.
Kennelijk was dit vogeltje zo klein dat hij (of zij) er toch tussendoor kon.

Het gefladder gaat door en is hard! Nog even en hij of zij beschadigt zijn/haar vleugels.
Mijn lief kan bij het rooster van het ventilatiekanaal zonder trapje. We sluiten de deur en hij haalt het rooster eraf.

Een musje vliegt door de badkamer en gaat boven op de kast in een hoekje zitten.
Dáár kunnen we allebei niet bij (Ik had tevoren het idee dat ik hem kon pakken, net als de groenling een paar dagen eerder en naar buiten brengen. Hoop vervlogen)

Mijn lief heeft een idee, licht in badkamer uit (onze badkamer ligt inpandig) alle deuren dicht, behalve de slaapkamerdeur, in de slaapkamer de ramen open zetten en dan hopen dat het vogeltje naar het licht én de koude luchtstroom trekt en naar buiten vliegt.
Goed plan, helaas er zitten 2 maren aan. We hebben géén deur voor de trap naar zolder én geen deur voor de trap naar beneden. Voor de trap naar beneden zijn we allebei niet bang, vogels vliegen in zo’n omstandigheid meestal omhoog, maar de trap naar boven…..
Mijn lief heeft vaak briljante plannen, zo ook nu: Hij pakt het grote kleed van de vloer, houdt met hoera-armen het kleed, staande op een zoldertraptree vast: zo is de zolder zo goed als afgesloten.
Ik open de badkamerdeur.
Geen reactie.
Ik klim op de badrand en raak met een kam een doos op de kast aan (verder is alles daar buiten bereik)
De doos verschuift iets, de mus vliegt de open badkamerdeur uit, recht tegen het kleed aan, bounced back en vliegt zo het open slaapkamerraam uit.
Missie geslaagd.
Onze harten gaan als gekken tekeer; we zijn erg blij dat dit zó is afgelopen.
Was het 2 dagen eerder gebeurd had niemand hem of haar gehoord of gezien en had de mus zeker de dood in de ogen gekeken.

Even later zitten heel veel mussen in de achtertuin te tjilpen, ik versta hun taal niet, maar volgens mij vragen ze allemaal aan die ene mus wat er gebeurd is. Het blijft nog lang onrustig in onze tuin. Ik denk dat elke voorbij vliegende mus het ventilatiekanaalverhaal moet aanhoren én er, in mussentjilptaal vragen over stelt.