Vakantiegevoel in Muiderberg

Het zou vandaag warm gaan worden (zeiden de weerdeskundigen) De dag tevoren was het 30 graden!
Ik wil naar zee, gewoon even zand tussen mijn tenen voelen, schelpjes zoeken en langs het strand lopen. Mijn lief heeft geen zin om, als het heet wordt twee uur (1 heen en 1 terug) in de auto te zitten. Hij heeft een punt.
Hij stelt voor naar een voormalige zee te gaan. Die is dichterbij  en misschien kunnen we daar ook wel even langs het strand lopen. Goed plan.
Hij rijdt naar Muiderberg!

Muiderberg behoorde tot januari 2016 bij Muiden daarna werd het, door de gemeentelijke herindeling, samengevoegd met Bussum en Naarden; nu gaan ze  samen verder onder de naam Gemeente Gooise Meren.

Het eerste dat MIJ in Muiderberg opvalt als we de auto “ergens” hebben geparkeerd en naar het water lopen, is het robuuste kerkgebouw: de Protestantse Kerk aan Zee.
De “zee” is nu het IJmeer, ooit was het de Zuiderzee.
Om de kerk heen ligt het kerkhof, een prachtig, verstilde plek.

Het tweede dat opvalt zijn de vele kitesurfers op het water met de “vliegers” in de lucht. Er blijkt een kitesurfschool te zijn. Op een gegeven moment zien we er 12 op het water ( dus ook in de lucht) Een mooi gezicht. Aan de overkant van het water zien we Almere liggen met hoge gebouwen.

We lopen langs het water met wit schuim en stoppen bij strandpaviljoen de Zeemeeuw voor een uitstekend kopje koffie. Vlak daarbij op het strand staat een dame met kledingrekken met prachtige jurken, blouses en broeken én buiten- en binnenkleden; een lust voor het oog (helaas heb ik niets “nodig”)
Het waait behoorlijk en het is best fris (terwijl er 30 graden was voorspeld)

Er zijn (voornamelijk) kinderen in het water. We lopen verder over de dijk, komen veel baasjes met honden tegen, een ronkende Ferrari én een vogelkunstwerk in de voortuin.

’n Mooie plek om even aan het water te zijn en ook als is het geen zee én was het vrij fris, toch hadden we even een “vakantiegevoel”

Prinsjesdag

De opening van het Parlementaire jaar in Nederland valt op de Derde Dinsdag van September, dan komt de koning(in) naar het parlement en leest de Troonrede voor.

Dat is niet altijd in september geweest: de eerste troonrede werd uitgesproken op 2 mei 1814 door Koning Willem I, toen had Nederland (tot 1830 verenigd met België en Luxemburg) nog niet een volledige parlementaire democratie (1848 pas) maar bepaalde de koning nog grotendeels het beleid.

De troonrede werd vanaf 1815 tot 1830 afwisselend in Den Haag en in Brussel gelezen (na de afscheiding van België alleen nog in Den Haag)
Sinds 1904 gebeurt het uitspreken van de Troonrede door de koning(in) meestal*) in de Ridderzaal

Dit jaar, vanwege de Coronacrisis werd de troonrede door koning Willem-Alexander gelezen in de Grote Kerk in Den Haag.

Vanaf 1930 wordt de opening van het parlementaire jaar en het troonrede lezen door de Koning: Prinsjesdag genoemd. Eigenlijk kan niemand met zekerheid zeggen wáár deze naam op slaat.
Eén van de vermoedens is dat de naam dateert uit de tijd van Koning Willem II, die, te paard naar het Binnenhof kwam en zijn broer en zonen (prinsen) meenam

Nadat de Koning op Prinsjesdag de Troonrede heeft voorgelezen komt er nóg een formele handeling:de minister van financiën biedt, namens de regering het koffertje met de Rijksbegroting  en de miljoenennota aan de voorzitter  van de Tweede Kamer aan.

De miljoenennota, die formeel de Nota over de toestand van ’s Rijks Financiën heet,  wordt sinds 1906 door de minister van financiën aan het Parlement aangeboden:

De Miljoenennota is een algemene toelichting op de rijksbegroting en geeft een samenvatting van de belangrijkste plannen uit de departementale begrotingen en de financiële gevolgen daarvan. De Miljoenennota gaat ook in op de nationale en internationale economische situatie en geeft een toelichting op het beleid voor de gehele collectieve sector.( bron: Rijksoverheid)


*)De troonrede werd in 1907 niet in de Ridderzaal gehouden, omdat de gebruikt werd door een internationale conferentie.
In 1911 las koningin Wilhelmina géén troonrede voor uit protest.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd er geen troonreden  voorgelezen