Trouwen en begraven in Coronatijd

De tijd gaat, óók in deze Coronatijd, “gewoon” door; er overlijden mensen en er trouwen mensen.
Ik sprak mensen die bij huwelijksfestiviteiten in Coronatijd waren.

Eén stel heeft hun trouwerij in mei verzet naar september.
Dán zou het misschien wel weer mogelijk zijn “gewoon” te trouwen.
Helaas niet! Gelukkig hielp de horecagelegenheid, waar een groot deel van de festiviteiten plaatsvond, hen met ideeën hoe het wél kon, ook in Coronatijd.
Ze hadden toch een fijne trouwdag.

Het andere stel zou, in september, trouwen op een boot met  meer dan 100 gasten. Het ging door.
Ook hier dacht de, in dit geval rederij, mee. Er kon veel maar…. de gasten moest blijven zitten, zo kon de onderlinge afstand min of meer gewaarborgd blijven. Dat is met een feest toch wat moeilijk, niet dansen, niet je onder de andere gasten mengen, maar op je plaats blijven zitten en alleen met het bovenlijf een beetje meedeinen met de muziek. Ze zijn getrouwd en het was een gedenkwaardige dag.


Het ziet er naar uit dat we “voorlopig” veel familiegelegenheden moeten aanpassen; er kan veel, maar lang niet alles (zoals het “vroeger” wel kon) dáár zullen we mee moeten leren leven, maar ook sterven.

De begrafenissen en crematies zijn ook aangepast. Iemand die erg oud is heeft soms niet zo veel nabestaanden en als het “klein” is kunnen de meeste begrafenisrituelen wel uitgevoerd worden, zo hoorde ik van een nabestaande van een oude heer.

Bij een jonger iemand wordt dat moeilijker. Ik hoorde van een begrafenis in juni, waar de mensen “verdeeld” werden. In verband met de afstandsregels konden er 30 mensen bij de “echte” begrafenis aanwezig zijn; bij het afscheid nemen, de dag vóór de uitvaart: ook 30 en bij de kerkdienst ook 30.
Zodoende konden de meeste nabestaanden, weliswaar niet alles bijwonen, maar wel afscheid nemen.

We moeten alle de vieringen “klein” houden.
Even wennen misschien, maar in vele gevallen ook intiemer en niet noodzakelijkerwijs “minder”.

Bij een begrafenis of crematie is dat anders, iedereen die wil moet afscheid kunnen nemen, langs een graf kun je later nog gaan, maar met een crematie is dat vaak moeilijker.

Mensen zijn inventief, er worden mogelijkheden gevonden en, veranderingen toegepast.
Als we iets MOETEN zijn in deze tijd is het wel flexibel!