Veel mensen zijn het niet eens met de maatregelen die regeringen en stadsbesturen nemen in verband met de Corona pandemie.
Regeringen en stadsbesturen doen in veel ogen of té veel, of té weinig, of té laat of té vroeg.
En dat terwijl NIEMAND écht weet wát de pandemie kan stoppen en welke maatregelen genomen zouden moeten worden.
De verantwoording!
Ga er maar aan staan; je bent bestuurder en komt in een dergelijke situatie WAT DOE JE?
Je laat je adviseren door deskundigen. Zij kunnen voorspellingen doen, feiten verzamelen en daaruit moet JIJ, bestuurder, beleid maken.
Er sterven mensen. Had een ander beleid dit kunnen voorkomen?
Verantwoording.
Ik herinner me nog het moment, vlak na het baren, dat een klein bloot wezentje op mijn buik gelegd werd; blijdschap, trots, maar ook een overspoeling van de wetenschap; HIER moeten wij, ouders voor zorgen totdat hij het zelf kan. Dit kleine wezentje is er doordat WIJ het gemaakt hebben ,hij is afhankelijk van ons; wat een verantwoording.
Je wéét het voordat je kinderen krijgt, maar het gevoel, de verantwoording krijg je pas als dat kleine wezentje er IS.
Hoe weet je dat je het GOED doet? Er zijn boeken, er zijn “deskundigen ”en velen hebben vóór jou óók een kind gekregen, maar NIEMAND kreeg ooit DIT KIND, wéét wat DIT KIND nodig heeft.
De verantwoording!
Terug naar het vraagstuk : WAT moeten er voor maatregelen komen om het verdere verspreiden van het COVID-19 virus tegen te gaan?
Niemand die het ZEKER weet maar zou, in plaats van een bestuur, een regering of een organisatie aan te vallen, meedenken, meewerken, suggesties doen en begrip tonen niet productiever zijn?*)
We willen toch allemaal hetzelfde; COVID-19 de wereld uit!
* ) Iemand aanspreken op zijn of haar verantwoording, dat kan altijd (moét soms)
Elke dag wat - blog 
Dag Baars,
Je hebt me aan het denken gezet en het voorbeeld van jou kind op je lijf was sprekend voor mij. Ik was en ben het nog een beetje, opstandig tegen de beperking van onze vrijheid, maar net als jij en alle andere moeders, hebben de verantwoordelijkheid voor het kind gekregen. Niet ik maar de vaders en moeders, en speciaal de moeders. mijn opstandigheid was vooral merkbaar aan het niet dragen van de mondkapjes in de bus. Daar kom ik op terug.Ik heb de verantwoordelijkheid om de regels na te leven, ook al vind ik het onterecht. Het is de verantwoordelijkheid van de regering om te besturen op een verantwoordelijke wijze t.o.v. de bevolking. Ieder zijn of haar verantwoordelijkheid, individueel dus, maar betrokken bij het geheel, dank Baars Johannes
LikeLike
fijn dat ik je ook “de andere kant”heb kunnen laten zien. Het opstandige begrijp ik wel enigszins, beperking van je vrijheid is NOOIT prettig, maar het gaat wel om het DOEL. Vele doelen om een beperking van vrijheid op te leggen zijn FOUT, ( eigen belang van een dictator bv)maar als het om de VOLKSGEZONDHEID gaat ( zwaarder gezegd: om het voortbestaan van onze soort) dán zijn beperkingen m.i. geoorloofd, mits uitleg waarom. Sommige dingen lijken misschien overdreven (ZIJN) misschien onnodig, maar er moeten spijkers met koppen geslagen worden, knopen doorgehakt. En je weet zelf ook wel ( van het opvoeden van de kinderen vroeger) dat er altijd “gesmokkeld”wordt, als jij zegt 11 uur thuis, komen ze om half 12 ( of later) Dus als de regering er “iets”bijdoet, dan kan het ook zijn om hetgeen WERKELIJK nodig is te bereiken. ( 1,5 afstand, is eigenlijk een meter bv.)
LikeLike