In een plaatselijk krantje las ik een stukje over het riool en de verstoppingen die erin plaatsvinden.
Onder het kopje: Wat mag wel en niet in het riool las ik (wat ik al wist) dat alléén de
3 P’s in de toiletpot mag verdwijnen: plas, poep en (wc) papier.
Hoe moeilijk kan het zijn?
Het blijkt dat allerlei andere zaken zoals olie, vet, maandverband, oude medicijnen en (tegenwoordig) mondkapjes ook nog al eens in de toiletpot verdwijnen met alle ellende van dien.
Ooit zag ik een driedelige documentaire waarin drie jaar lang gevolgd werd hoe een nieuw rioleringssysteem (budget: 5 miljard pond) onder de Britse stad Londen werd gebouwd.
Het tot dan toe bestaande rioleringssysteem was niet meer bestand tegen de enorme hoeveelheid afvalwater dat wekelijks door het riool kolkte en stond op het punt te bezwijken.
Een fascinerende documentaire over een onderwerp waar je zelden iets over lees of hoort
Normaal vraag je jezelf (ik tenminste niet) niet af hoe zo’n riolering werkt en wat er allemaal fout kan gaan. Wat je wel kunt bedenken is dat iets dat lang geleden is aangelegd niet berekend kan zijn op het aantal mensen dat er NU gebruik van maakt!
Jaren geleden op Kreta moesten we (appartementje hurend met vriendinnen) op het kleinste kamertje het gebruikte toiletpapier in een emmertje naast de pot werpen, niet IN de pot. De riolering was niet gebouwd voor zoveel toeristen werd ons daar verteld.
Nu las ik dat op Kreta nog rioleringsbuizen van 4.000 jaar oud in gebruik zijn!
Dat is best oud, maar er zijn zelfs nog oudere rioleringsbuizen bij opgravingen gevonden, die zijn 6.000 jaar geleden van klei gemaakt.
Ik las dat heden ten dage in Nederland nog 43.000 huizen niet aangesloten zijn op het riool, omdat ze er te ver van weg zijn. Én dat ons Nederlandse rioolstelsel momenteel zo’n 150.000 kilometer lang is. (Even voor de beeldvorming: Ned is van nrd naar zd ongeveer 300 km lang en van oost naar west zo’n 200 km breed en de totale oppervlakte is 41.543 km2.
Interessante feitjes voor als je weer eens op het kleinste kamertje zit
Overal zag je de geel/blauwe /rode wagens op weg naar hun standplaats (zelfs op de boot naar Texel kwamen we er ooit één tegen) onderweg vanaf het moederbedrijf in Spakenburg, of van de regionale distributiecentra in Helmond, Bleskensgraaf en Geesbrug.
Ik schrijf bewust de verleden tijd ZAG, niet omdat ze opgehouden zijn maar omdat de styling van het bedrijf een metamorfose heeft ondergaan, de kleuren zijn nu zwart/grijs; wagens, verpakking en logo zien er “strakker” uit.
Elke dag wat - blog 