Kamperen in Coronatijd

Vlak na onze reservering van een campingplaats online krijgen we een mail met Coronaregels:
geen broodjes ‘s morgens meer bij de receptie verkrijgbaar;
met maar één persoon in de receptieruimte; eerst buiten handen ontsmetten vóór het toiletgebouw binnen te treden en
afwassen bij de tent i.p.v. in het wasgebouwtje.
Regels waarmee we kunnen leven.

Er gaan 2 fietsen mee op de vouwwagen, zodat “iemand” s morgens de 2 kilometer naar het dorp kan fietsen om verse broodjes te halen.(In de praktijk zal ik dat meestal zijn, want de 3 mannen waarmee ik kamperen ga houden van uitslapen… helemaal in hun vakantie)

Het regent als we de camping opkomen. Jammer. Je kunt dan gaan wachten tot de regen over is, maar wij houden van aanpakken en zetten in de miezerregen de vouwwagen met voortent vast provisorisch op. Als we maar binnen kunnen zitten. Dan wordt er koffiegezet en pas dán gaan we genieten.
De regen stopt en als ik water haal bij een kraantje staat daar het verzoek of campinggasten bij de tent een schoteltje water voor vogels en eekhoorns willen zetten.
Hier word ik vrolijk van: er zijn hier dus eekhoorns.
Als we “even” zitten komt er al een zanglijster en later een appelvinkje bij onze tent kijken.
De lijster gaat zelfs de tent binnen (terwijl wij buiten zitten) en komt met een dikke worm terug.
Waar hadden we die? Ik hoop maar dat hij er even voor “graven” moest.

Tot ’s avonds laat zitten we buiten, er staat verder niemand op “ons” veld: voordeel van de Corona maatregel; minder mensen worden toelaten op de campings.

Wie geen afstand houdt, is een zwart konijn dat hier rondspringt. We kopen een (winter) wortel, maar na 2 dagen door hem bezocht te zijn, blijft hij weg, zodra we een wortel voor hem hebben gekocht. De laatste 2 dagen  zien we hem weer eet hij een gedeelte van de wortel op, “bijna” uit de hand. Een tam (wellicht achtergelaten?) konijn