In mijn leven heb ik al heel wat mensen helpen verhuizen.
Ik vind dat leuk.
Omdat je gezamenlijk met een project bezig bent, omdat je doet wat nodig is, maar zelf niet hoeft én omdat je ná de verhuizing zelf naar je (redelijk) opgeruimde huis teruggaat, terwijl het voor de mensen die verhuisd zijn dan pas begint met inruimen etc.

Ik heb oude mensen verhuisd; moeder, schoonmoeder en tante van in de tachtig; jonge mensen: zonen van de ene kamer naar de andere en nu, de laatste tijd ook veertigers!

Gisteren waren we weer bezig (in klein comité van 3 personen) met 1,5 meter tussenruimte, geen gezoen én ieder zijn eigen werkgebied.
Het werk is hetzelfde, de sfeer anders omdat er nu het Coronaspook aanwezig is (een virus  dat de wereld rondwaart en dat je verhindert om iemand een knuffel of aai te geven).

We zijn redelijk opgeschoten. Niet alleen het binnengebeuren, maar ook het buitengebeuren moest mee (of niet mee) De vissen uit de vijver en de poezen waren al verhuisd, dus behalve pot binnen-en buitenplanten hoefde er geen levende haven mee.

Het huis en de tuin moeten ook netjes achtergelaten worden dus er waren  nog “klusjes” te doen.
Dat riep bij mij tal van herinneringen op: een schoonmoeder wiens huis “schoon” opgeleverd moest worden, waaronder de vloerbedekking overal weg, ook van de trap; een heidense klus waar ik erg tegen opzag totdat…. De nieuwe huurders bekend werden, een piepjong stel zonder centen die vroegen of de vloerbedekking (overal) mocht blijven liggen. Ik had ze wel kunnen zoenen (dat had TOEN nog gemogen)

Een moeder die overleden was en wiens inleunwoning ik leeg moest halen.
Een emotionele klus. Eenmaal klaar, kwam er inspectie: De w.c.-rolhouder was aan de andere kant opgehangen en moest terug, de andere gaatjes dichtgemaakt en in de w.c.bril zat een (bijna onzichtbaar) barstje (dat ik ECHT niet gezien had) maar er moest een nieuwe bril op. Twee dagen later moest het klaar zijn mét nieuwe inspectie!
Bij  al die emoties, die de ontruiming opriep was deze inspectie (én de manier waarop het ging) iets dat bij mij (meestal een vredelievend persoon)  moordneigingen opriep!

De  huidige verhuizenden zijn nog niet klaar; er moet nog het e.e.a  worden gedaan, maar het eind is in zicht en het nieuwe huis lonkt.
De laatste loodjes dus!