Mensen die nu niet kunnen werken, óók niet van uit huis, gaan nogal eens klussen.In de tuin bijvoorbeeld. Als hier de groene bakken buiten staan (vanochtend) zitten ze nu vaak helemaal vol met snoeihout. Ik hoor nu ook regelmatig doordeweeks zo’n elektrische zaag.
Ook staan er steigers om huizen, zijn er mensen aan het schilderen en/of afbranden aan de buitenkant. Wat ze binnen allemaal doen weet ik niet maar ongetwijfeld wordt ook daar een en ander geklust.
Als je aan het klussen bent heb je dingen nodig: een latje, verf, kwasten of je wilt iets huren zoals een grote container, een versnipperaar of een boormachine.
Dus je gaat naar een bouwmarkt. Dat kan nog.
Ook mijn lief is iets aan het maken en heeft af en toe iets nodig. We gaan samen op de fiets, zijn we er even uit, lekker in de buitenlucht en rijden dan ook daarna niet rechtstreeks naar huis.
Vandaag waren we bij de bouwmarkt, maar daar hadden ze niet wat mijn lief hebben wou. Dus besloten we door te rijden naar de Action. Mijn lief dacht wel gehoord te hebben dat de Action dicht was, maar omdat we toch lekker aan het fietsen waren maakte ons dat niet uit; niet geschoten altijd mis.
De Action was open.
We werden welkom geheten door 2 werknemers, die ons vroegen elk een karretje mee te nemen.
“Ik hoor bij hem” en “We hebben maar één dingetje nodig” was voor hen géén argument: Allebei een karretje graag dan weten we hoeveel mensen er binnen zijn.
AHA. Slimme actie. We lopen allebei naar binnen mét ons karretje.
We zoeken en vinden ons product en gooien het in het karretje.
Omdat het zo zielig staat 1 boodschap, gooi ik er ook nog maar 2 chocoladerepen bij. (we mogen onszelf wel een beetje kietelen, toch?)
Voor de kassa hangt een doorzichtig stuk plastic; erachter zit de kassière.
Er staan strepen op de vloer, hoever we van elkaar af moeten blijven.
Het stel achter ons houdt zich er niet aan.
We laten het zo.
Mijn lief brengt onze karretjes terug, dan kunnen er weer twee nieuwe mensen de winkel in. (Ik ben vergeten te vragen hoeveel mensen er tegelijk de winkel in mochten) Als we de winkel uitlopen komen er net 2 vrouwen inlopen, ze gaan met een grote boog om ons heen.
Als ik thuiskom en ik kijk op mijn foon (ik neem hem zelden mee, als ik WEG ben, ben ik ook echt WEG) daar staat, gezonden door een vriendin, een videofilmpje op: veel mensen die alleen en toch tezamen zingen: You’ll never walk alone.
Het blijkt dat ik dat vanmorgen gemist heb: toen draaiden 183 radiostations in Europa tegelijkertijd dit nummer.Het idee kwam van een Nederlandse radio dj Sander Hoogendoorn, hij wil tijdens de Coronacrisis de nadruk leggen op samenhorigheid.
Wat mij betreft is hij daarin geslaagd.
Gisteren kreeg ik van (een andere) vriendin een gedicht “Maar de lente wist het niet…” mooi en ontroerend. Je kunt het gedicht lezen op https://www.italie.nl/italia-varia/italiaans-gedicht-over-het-corona-virus/
Een vriend stuurde zojuist een parodie van “The sound of silence” van Simon & Garfunkel. Nu heet het “Fight the virus” (Hello virus from Wuhan) van Alvin Oon (Singapore)
Als we dan niet ECHT (lijfelijk) contact kunnen hebben dan zijn
dit soort berichtjes “even” een hart onder de riem:
We denken aan je!
We denken aan elkaar!
Niet alleen individuen maar ook de supermarkt (ontsmettingsgel en tissues) Kruidvat met zijn “vakken” om afstand te houden en Action met zijn karretjesidee!
Top!
- Foto “friends” door Pixabay op Pexels.com
- Foto “to do” door Breakingpic op Pexels.com
Elke dag wat - blog 