Waargebeurd

Een jong stel (mét dreumes) heeft een te koop staand huis bezichtigd.
Ze lopen daarna mét de makelaar naar hun auto en spreken af die avond een bod uit te brengen.
Ze doen het bod. Even daarna doet een andere stel een iets hoger bod.
De makelaar belt het eerste stel.
Het jonge stel met dreumes gaat mee met het bedrag dat het andere stel heeft geboden en….mogen het huis kopen.

Nadat het voorlopig koopcontract getekend is, gaan ze mét de makelaar nog even naar het huis.
Hij brengt ze na een rondje door het huis, wéér naar hun auto.
Vlakbij hun auto zegt hij ”Voor ik het vergeet” hij haalt een briefje uit zijn zak.
“De dame die hier woonde had nogal wat katten, ze heeft ze in de tuin begraven.
Ze wilde ze niet laten liggen en heeft ze proberen op te graven, maar kon ze niet vinden.
Ze vraagt of, als u iets aan de tuin gaat doen en u komt ze tegen, u ze op wil graven en bij haar wil brengen.
Hier heeft u haar adres”. Hij geeft haar het briefje met het adres.
(Dit alles NA het getekende voorlopige koopcontract)

Het stel is vreselijk blij met hun nieuwe huis.
Ze wonen er nu min of meer; zijn nog wel druk aan het werk met hulp van veel familieleden.
De tuin komt voorlopig niet aan de beurt; er zijn nog teveel dingen in huis die gebeuren moeten.
Tegen het werk aan de tuin zien ze “een beetje” op. Plantjes in de tuin zetten terwijl je kattenlijkjes tegen kan komen…… dat is niet wat ze willen.
Die kattenlijkjes dan opgraven en naar de vroegere eigenaresse brengen is hélemaal niet wat ze willen.

Een, in mijn ogen absurd verzoek, waar ze, zo zei ze me, waarschijnlijk geen gehoor aan zullen geven.