Reclame voor Nederlandse kaas

In 1961 ontstond Frau Antje; een Nederlands kaasmeisje, een reclamefiguur bedacht door het Nederlandse Zuivelbureau. Frau Antje moest Nederlandse kaas in Duitsland populair maken.
Sindsdien zijn er vele reclameuitingen bedacht om Nederlandse kaas aan de man te brengen

In een winkel zag ik onlangs reclamekaartjes voor kaas.
Nieuws- en leergierig als ik ben, nam ik ze mee. Het bleek om een kleine kaasmakerij van familie en vrienden te gaan, die elke dag zij aan zij rond de tobbe staan om prachtige kazen te maken.
Bij zo’n tekst heb ik meteen een beeld;  een gezellige familie, samenwerkend om een mooi product te maken. De tekst gaat verder: kazen met een natuurlijke korst die Italië in herinnering brengen.
Dát hadden ze nou net NIET moeten schrijven.
Ooit was er een reclame over Italiaanse pasta, hoe dat gemaakt werd, beelden van een Italiaanse mama met familie die in een pan stonden te roeren.
T.v. programma Keuringsdienst van Waren is daar achteraan gegaan en ontdekte dat het een bijna volledig geautomatiseerde fabriek was waar de pasta werd gemaakt.
Niks Italiaanse mama, niks gezellig familieleven, allemaal show.
Sindsdien ben ik wat huiverig als er mij in prachtige bewoordingen een beeld geschetst wordt van hoe romantisch, idyllisch een product wordt gemaakt.
De waarheid wordt geweld aan gedaan om potentiële kopers maar te lokken.
(Reclame werkt! Anders zou er geen reclame meer gemaakt worden.)

Nog even de kaartjes: we bereiden kazen in de Hollandse polder, van rijke Nederlandse smaak. En bergen liefde. Nu gaan ze, wat mij betreft echt over de top, maar….
In de reclame wereld geldt: Decipi vult mundus, ergo decipiatur:  De wereld wil bedrogen worden laat zij dus bedrogen worden.

Ik geloof niet zo in familie en vrienden die elke dag, met bergen liefde, zij aan zij rond de tobbe staan om die kaas te maken, maar ik kan wél proeven of die kaas lekker is.
Of “stink ik er dan in” en doe ik waar de reclame voor bedoeld is mij (en anderen) aanzetten tot koopgedrag?
Ik ben er nog niet uit.
Voorlopig bewaar ik die kaartjes even, wie weet koop ik die kaas toch nog veel eens
( als ik trek heb in kaas met bergen liefde  )