De afwas

Ik schreef al eerder dat ik het leuk vind om met kinderen te spelen.
Gisteren mocht ik weer.
Ons bonuskleinkind werd 2 jaar!
Hij en zijn ouders wonen meer dan 100 km bij ons vandaan, dus veel zien we elkaar niet.

Omdat ze zo ver weg wonen (en meer van hun familie en vrienden) was er een buffet met allerlei lekkers erop voor “de pak”. Dáár sloeg ik nog een flater door mijn vermoeden te uiten dat een elektrische pan met bruine vloeistof ( ter mijner verdediging: die ook bij sla en stukjes ei stond) ossenstaartsoep bevatte! De gastvrouw kreeg een lachbui en wees op de dingen die er omheen stonden; kleine marshmallows, caramelsaus en slagroom.
Géén ossenstaartsoep dus maar warme chocolademelk!
Ook lekker!

Ons bonuskind was heel druk met het uitpakken van de cadeaus dus van “rustig” voorlezen of Lego bouwen kwam het niet.
Wel moest er op een gegeven moment afgewassen worden!
Niet echt mijn favoriete bezigheid, maar met een (klein) kind is het toch éven anders.
Je wordt je dan weer bewust dat de motoriek van een kleintje anders is dan je eigen motoriek.
Mét alle gevolgen van dien: je wordt nat! En hij ook!
De kraan zachter zetten kun je 10x doen, ook 100 keer, maar de kleine zet hem dan 11 of 101 x weer harder, dus dát zet geen zoden aan de dijk!
In het kader van de emancipatie kun je het afwassen niet afblazen; later WIL je dat óók een jongen afwast en niet alleen maar kijkt HOE een vrouw dat doet (vanachter zijn krant)
Dus ik ben best educatief bezig geweest.
Ik had de indruk dat we ook allebei wel pret hadden.
We hebben samen toch kans gezien om behalve het aanrecht nat, de grond en onszelf nat óók een paar theelepeltjes schoon te krijgen!