Het hebben van principes en er voor uit komen lokt vaak tegenreacties uit.
Dan bedoel ik niet het op de barricade staan en het uitschreeuwen maar “gewoon” er naar leven;  iets NIET doen, terwijl velen het WEL doen, omdat je vindt dat het niet kán of juist wel móet.

Een voorbeeld: Ik ging toen ik een jaar of 20 was met een stel vriendinnen naar een discotheek. Voor de ingang van de discotheek stond een soort portier die keek wat er binnen kwam en naast de deur stond een  briefje met daarop de tekst: geen Marokkanen.
Ik zei tegen mijn vriendinnen dat IK hier niet naar binnen ging. Ze vonden het flauw van me, dit was de leukste discotheek die er was en…
Het eindigde er mee dat ik alleen naar huis ging en zij de discotheek in.
Natuurlijk had ik best een beetje de pé in, maar ik KON niet naar binnen, dat druiste tegen alles in waar ik in geloofde.

In mijn woordenboek staan voor principe meerdere synoniemen, één daarvan is overtuiging.
Een overtuiging hebben wil niet persé zeggen dat je iemand overtuigen wil, het is iets waarin je zelf gelooft. De ene overtuiging hebben is voor jezelf moeilijker dan de andere: het is niet moeilijk om vegetariër  te worden als je niet van vlees houdt, wél als je gek bent op vlees.
Wat is je overtuiging en hoeveel heb je ervoor over?Hoe principieel ben je?

Hetzelfde heb ik vaak met belasting betalen. Niemand betaalt graag belasting, maar het is wel nodig willen we de voorzieningen die we hebben, ook houden.Belastinggelden die  we  met elkaar opbrengen, naar draagkracht, worden gebruikt voor gezamenlijke voorzieningen:  kinderbijslag, werkelozen uitkering, wegen, onderwijs en nog ontzettend veel meer. Als burger wil je dat deze zaak GOED geregeld zijn. Iemand die dus belasting ontduikt, zorgt dat er minder geld voor deze voorzieningen is.
Dezelfde (belastingontduik)personen willen wél AOW, uitkering, op wegen rijden of wat dan ook, maar denken niet na over wáár die gelden vandaan moeten komen (of zien het verband niet)

Hoe vaak ik me niet heb moeten verdedigen omdat ik niet zwart wil werken, geen zwartwerkende mensen in dienst wil hebben of dingen wil kopen zonder rekening!
Vrienden van me zeggen: Dan ben je een dief van je eigen portemonnee.
Ik heb proberen uit te leggen dat er iets boven MIJN portemonnee gaat (de gezamenlijkheid) , maar iemand die niet horen wil, kun je niets uitleggen.
Jammer, maar zo is het wel.

Hoe kom ik op principes als onderwerp voor dit blog?
Vanmorgen deed ik boodschappen bij de supermarkt.
Ik raakte aan de praat met de cassiére (het was rustig bij de kassa’s) Ze vertelde dat je als je met de postcodeloterij meedeed je een kaart krijgt voor een gratis vegetarische maaltijd voor 4 personen bij Albert Heijn. Ze doet mee aan de postcodeloterij en kreeg dus zo’n kaart. Maar, zei ze ”Ik ga hem niet innen. Ik kom nooit bij Albert Heijn, dan ga ik nu ook niet iets gratis halen”
Principieel!  Een daad waarvan mijn vriend zou zeggen”Je bent dan wel een dief van je eigen portemonnee”
Maar waarvan ik denk “Wat goed dat er mensen zijn, die hun overtuiging trouw blijven”