Sinterklaasinkopen

We hadden het vroeger niet breed maar er waren altijd sinterklaascadeautjes.
Mijn moeder naaide s’avonds als wij naar bed waren poppenkleertjes, mijn vader timmerde een klerenkast voor die poppenkleertjes. Mijn broer kreeg een pakhuis met katrol waar “echte” kistjes en tonnen (ook door mijn vader gemaakt) naar boven konden gehesen worden.
Mijn vader kon goed dichten, dus er waren gedichten bij getypt op een oude typemachine, zodat we het handschrift niet zouden herkennen. (Ik denk dat hij dat in de schuur deed, want ik heb hem nooit horen typen.

Toen ik zelf kinderen kreeg was het “even” erg moeilijk toen de oudste 3 jaar was en hij 2x per week een ochtendje naar een peutergroepje ging, waar de Sint zou komen. We hadden ons voorgenomen NOOIT tegen onze (toen toekomstige) kinderen te liegen. Dat Sint bestaat is een leugen, dus….
Toen zoonlief thuiskwam met het Sint verhaal werd het voor ons beiden moeilijk. Wat pak je een kind af, als je vertelt dat het allemaal een leugen is, terwijl andere kindjes met spanning in hun lijfje en schitter oogjes wachten tot de Sint komt? We zijn er DUS toch maar “een beetje” in meegegaan. Nooit vertelt dat hij bestond, maar ook nooit verteld dat hij niet bestond.
Cadeautjes gemaakt én gekocht en gedichten gemaakt op mijn (elektrische) typemachine
(l’histoire se répète)
Geven maakt gelukkiger dan ontvangen. De kinderen zaten in spanning wat ze zouden krijgen en wij, ouders, zaten in spanningen of we de juiste dingen hadden gemaakt en gekocht.(meestal was het cadeau dat WIJ het mooist vonden niet HET cadeau waar het kind het gelukkigst mee was!)
Het was een fijne spannende tijd. Het werd “anders” toen de oudste niet meer geloofde en de jongste wél, maar nog steeds leuk en spannend.

De tijden zijn veranderd: ik hoorde van een jong stel met 2 kinderen die overwegen om eerdaags aan hun kinderen  te vertellen dat Sint NIET bestaat, dan “hoeven ze er niets aan te doen”!
Vandaag was ik bij het Kruidvat waar een jong stel bezig was met  Sintinkopen. De vader was het duidelijk zat:” Esther, dit vindt ze vast leuk, zo niet, jammer dan” Dat klonk mij niet als inkoopplezier in de oren.

Het gaat NIET om dure cadeautjes, het gaat om de pret die zowel de gever als de ontvanger vooraf en achteraf heeft. Zoals mijn vriendin zegt: Kruidvat, Wibra en Action ze hebben genoeg dingetjes voor een kleine portemonnee. Die vriendin viert het met al haar kinderen en kleinkinderen die op het Sinterklaasmoment in Nederland zijn; ze trekken loodjes en maken een surprise; elk jaar weer dolle pret bij de voorbereidingen én op de dag zelf. Ouderwets plezier bestaat nog!