Al eerder schreef ik over verpakkingsmateriaal en hoe “afhankelijk” de huidige mens van plastic is geworden en wat dat doet met ons milieu.
Vroeger gingen mensen voor etenswaren naar de bakker, de slager, de groenteboer en de kruidenier; de etenswaren werden daar gewogen en in papieren zakken gedaan.

Tijden de Eerste Wereld Oorlog zijn in Amerika de eerste Supermarkten ontstaan.
In Nederland  opent Dirk Kat de eerste zelfbedieningszaak  in 1949.
Er ontstond door dit nieuwe concept een revolutie in verpakkingsmateriaal, alles moest vooraf immers al verpakt in de winkel liggen en dus ook  houdbaar zijn!
In 1961 veranderde de Vestigingswet Bedrijven; dat betekende dat het gescheiden verkopen van vlees, groenten en brood verviel.
Zelfbedieningskruideniers (dat heette toen zo) konden hun assortiment vergroten en werden Supermarkten, naar Amerikaans model: meer artikelen voorverpakt!

Rond 1920 ontdekten scheikundigen dat je van aardolie plastic kan maken (met 10 kilo aardolie kun je 3.000 draagtasjes maken.)
Ik heb geprobeerd uit te vinden wanneer plastic massaal werd gebruikt (gemeengoed werd) om in te verpakken, maar dát jaartal krijg ik niet boven tafel.

Elk jaar wordt er zo’n 250 miljoen ton plastic in de wereld gemaakt. Iets minder dan de helft daarvan (40%) wordt gebruikt voor verpakkingsmateriaal.
12,7 miljoen ton verdwijnt daarvan in de oceanen en deze hoeveelheid neemt nog ieder jaar toe (bron tijdschrift Science).
Plastic is recyclebaar, maar lang niet al het plastic.
Veel van ons plastic bedrijfsafval werd tot 1 jan.2018 naar China verscheept. Door het Chinese importverbod *)op plastic vorig jaar is dat niet meer mogelijk en wordt er meer plastic in ons land verbrand (én een gedeelte gaat naar andere Aziatische landen)
NB: Plastic afval van consumenten moet verplicht binnen Europa verwerkt worden.

In februari 2019 presenteerde  staatssecretaris van Veldhoven (Infrastructuur en Waterstaat) samen met het bedrijfsleven en milieuorganisaties het Plastic Pact
In 2025 moeten alle plastic verpakkingen en producten van recyclebaar plastic zijn en in 2024 moet 20 procent minder plastic gebruikt worden dan in 2017 zijn oa. doelstellingen van het Plastic Pact. Ruim zeventig bedrijven en milieuorganisaties ondertekenden de doelstellingen van het pact.

 

 

 

*)  Tot 1.1.2018 was het ook voor China een goede regeling: westerse bedrijven raakten hun afval kwijt, en het gerecyclede plastic diende als onmisbare grondstof voor de Chinese economie. Nu produceert China (volgens haar eigen zeggen) zelf voldoende afval dat gerecycled kan worden en bovendien vindt China het Westers afval slecht gesorteerd (getuige een brief aan de Wereldhandelsorganisatie in 2017)