Geciteerd boekfiguur

Laatst blogde ik een citaat van Thomése. Het ging over de creativiteit die je nodig hebt bij het lezen van een roman.
Nu lees ik een citaat over de lezer, dat MIJ erg aansprak en misschien u, lezer van mijn blog, ook.
Natalie Koch*) laat in deel I van haar trilogie De Verborgen Universiteit een figuur uit haar boek (prof. Haywood) zeggen:

“Welk levend wezen is zo gek om een groot deel van zijn tijd te besteden aan belevenissen die niet echt gebeurd zijn van mensen die niet echt bestaan?”

Zó heb ik nog nooit naar de lezer (mijzelf) gekeken.
Voor mij bestaan (van een goedgeschreven boek) de personen ECHT, maken ze de dingen ECHT mee.(natuurlijk wéét ik dat het(meestal) verzonnen figuren zijn, maar voor mij leven ze op dat moment wél echt)
Nu ik dáár over nadenk snap ik ook waarom ik me nooit aan genres als Fantasy en SF gewaagd heb. Dié dingen gaan zó buiten (de huidige) menselijke belevenissen om, dat ik met het lezen van die genres “moeite heb”.

Nu heb ik, door toeval**) het “Verborgen Universiteit”-boek in handen gekregen en heb ik het uit gelezen. Inderdaad gaat het “logica” en verbanden, zoals als wij deze in DEZE wereld beleven, te boven. Ik heb het boek wél uitgelezen,mede omdat de zinnen van deze schrijfster soms zó mooi zijn dat ik ze soms herlas. Haar taalgevoel en beschrijvend vermogen is bijzonder zodat ik bleef lezen, ondanks de onmogelijkheden van de beschreven gebeurtenissen. De nevenwereld, die ze schept staat ver van me af, maar ook daarin zijn mensen met hebbelijk- en onhebbelijkheden en die fascineren me dan weer wel.

Ik was nu “even” zo’n levend wezen die een deel van haar tijd besteed aan het belevenissen die niet echt gebeurd zijn van mensen die niet echt hebben bestaan en …… it was time well spent!

*) Natalie Koch (1966-   ) is een Nederlands musicologe, journaliste en boekenschrijfster.
In april 2011 verscheen het eerste deel van de trilogie, De Verborgen universiteit. Het laatste deel verscheen in 2016.

**)Toeval bestaat in mijn ogen niet; alles heeft een reden. Soms is die reden (nog) niet duidelijk en duiden we  (ik ook)  dat aan met het woord  toeval.