In onze voortuin staat een hazelnotenboom. In de afgelopen tijd vonden we, iedere keer dat we de voordeur uitkwamen wel een paar noten. We gooiden  ze in een bakje ; mijn lief brandde ze, zout erop en snacken maar.

In een tuin, vlakbij, staat een walnotenboom. De noten vallen op het gras in het park of in de struiken eronder. Als we er langskomen nemen we de, op de grondliggende noten, mee. Soms zijn ze “schoon” soms zitten ze nog in hun groene bolster.

Beetpakken kan, maar je krijgt gele vingers, die niet gemakkelijk schoon te krijgen zijn. Dus heb ik in deze tijd altijd een plastic zakje bij me, waarmee ik ze oppakken kan (thuis maak ik ze dan wel schoon)
Onze grootste concurrenten zijn de eekhoorns. Vaak zien we ze in de boom van tak tot tak springen en liggen op de grond veel aangevreten noten of lege nootschillen.
De eigenaren van de boom vertelden ons dat er genoeg noten in hun eigen tuin vallen en het niet erg vinden dat mensen de buiten-de-tuin-vallende-noten verzamelen of de eekhoorns ze uit de boom halen.
Ze vertelden ons ook dat er soms een aantal buitenlandse vrouwen komen ”oogsten”. Een gekwetter van je welste in een taal die ze niet verstaan (Turks, dachten ze)  ze gooien stokken in de boom, en zelfs een keer een paraplu, die prompt in de boom vast bleef zitten. Ze gaan  met zakken vol noten weg.

Walnoten zijn “natte noten” dus voor je ze kunt eten moeten ze eerst gedroogd worden. Dat kan wel 2 tot 3 weken duren, maar dan kun je ze ook een heel jaar goed houden.
We hebben nu dus noten te drogen liggen ( al 4 kilo)
We verheugen ons op later, als ze droog zijn. (en zijn er noten, na het kraken, niet helemaal goed, dan lusten de vogels ze nog wel)