Mijn vader had vroeger een vriend, waarmee hij ook schilderde.
Er schijnen schilderijen te zijn van hen allebei met het hetzelfde onderwerp.
Mijn vader was al getrouwd en had kinderen, toen de vriend nog vrijgezel was.
Pas begin veertig ontmoette hij de vrouw van zijn leven en trouwde hij.
Toen hij een week getrouwd was, overleed hij plotseling.
Mijn ouders steunde de vrouw in deze moeilijke tijd.
Ze werd een vriendin van mijn moeder. Ik wist niet beter dan dat het mijn tante was. Pas later hoorde ik dat ze niet echt familie was, maar de vrouw van een vriend van mijn vader.
Mijn ouders stierven. Maar mijn “tante” bleef een factor in mijn leven.
Toen ze naar het bejaardenhuis ging “vóórerfde” ik een Voltairestoel van haar.
Ik hielp, met een nicht van haar, bij haar verhuizing en mijn man hing een dag later de schilderijtjes van haar man in haar bejaardenhuiskamer op.
Ze werd in de negentig. Een paar dagen na het trouwen van mijn jongste zoon, waarbij ze aanwezig was, stierf ze, toch vrij plotseling.
We waren aanwezig bij de prachtige gedenkdienst ter harer eren
Nu we de spullen bij mijn broer aan het opruimen zijn en de schilderijen van mijn vader mijn kant op komen, zit daar ook een schilderij bij van mijn vaders vriend.
Een man, die ik nooit gekend heb, maar dat “gezin” (man én vrouw) blijft verweven met het onze.
Elke dag wat - blog 