Mijn eerste volwassen jaren heb ik PSP gestemd, ik was tegen het leger (inmiddels denk ik daar iets genuanceerder over)
Ook legergroen verafschuw ik.Mijn lief liep er 21 maanden in, gedwongen dienstplicht en langer dan normaal omdat hij, om zijn baan in het leger te mogen uitvoeren, de onderofficiersopleiding moest volgen. In het weekend en op AP (AvondPermissie) droeg hij dat legergroen naar huis, dat moest. Mijn lief draagt sindsdien nooit meer groen. Ik heb dan ook niks met de kleur groen, als we het over kleding hebben
Geen groen dus voor dit huisgezin. Des te vreemder is het, dat als ik droef of gestrest ben er maar één ding is dat me altijd weer in balans brengt; de groene natuur
Het wandelen in een weiland, een duinlandschap of langs de waterkant, maar het liefst in een bos.
Zo ook nu weer. Met hangende schouders en een hoofd vol zorgen vertrek ik op de fiets naar een natuurgebied. We zetten de fiets neer en lopen door het struweel. De zon schijnt tussen de bladeren. In deze tijd van het jaar is het groen, zo mooi, jong, fris en licht. Het licht “speelt” over de grond, tussen de varens. Dan komt er een open plek met allemaal stekjes van wilgen en plantjes, dan weer een drassig stuk met mos en greppel.
Binnen de kortst mogelijke tijd adem ik ruimer, kijk ik om me heen en ben ik blij dat ik leef. De zorgen zijn er nog, maar er is een NU, dat belangrijk is en …..mooi