Wat vinden de geestelijke leiders ervan?

Vaak omring je je met mensen die, in vele opzichten, gelijk denken, van het zelfde geloof en/óf milieu zijn.
Ik vind het fascinerend om met “anders-denkenden” van gedachten  te wisselen; je hoort dingen van een andere kant dan je gewend bent, het scherpt je, zet aan tot (dieper) nadenken.

Ooit op catechisatie had ik les van een remonstrante dominee, die de denkwijze aanhing dat je pas kunt kiezen, als je weet wat er nog meer is.
Dus wij, catechisanten, gingen met hem oa naar een synagoge en een katholieke kerk (ik denk niet dat er toen al een moskee was) en hij legde uit wat die geloven inhielden.
Die bezoeken legde de basis van mijn leergierigheid naar andere geloven.

Momenteel is er op t.v. een serie Kijken in de ziel, (maandag 13/8 NPO 2) waarin Coen Verbraak spreekt met religieuze leiders. Hij noemt onderwerpen als abortus, euthanasie, homoseksualiteit en vraagt daar oa. een rabbijn,  imam, bisschop en een hindoepriester hier een mening over.
Fascinerend!

Wat mij opviel was de innerlijke “strijd” tussen wat een religieusleider MOET vinden omdat in “zijn” heilige boek staat en zijn of haar eigen mening. Meningen geuit in voorzichtige bewoordingen, zoekend naar woorden.
De bisschop was de enige die resoluut dingen resoluut afwees: homofilie mag, maar niet praktiserend (hij onthield zich ook en is een gelukkig mens!)
Euthanasie mag niet! Maar bij een ondraaglijk lijden dan? vroeg Verbraak.
Antwoord bisschop: Daar is pijnbestrijding voor!
Abortus is moord, nooit mag een levend wezen gedood worden; ook niet een ongeboren leven! Maar bij verkrachting dan? vroeg Verbraak.
De vrouw zou alle steun van de bisschop krijgen, maar het kind moest geboren geworden!

Mooi vond ik de vrouwelijke rabbijn, die zei dat de mens naar Gods evenbeeld is geschapen, wie is zij omdat te veroordelen.
Euthanasie wijst de Joodse kerk af, maar de vrouwelijke rabbijn was verschillende keren aanwezig geweest bij een stervende die euthanasie gevraagd had, ze was als geestelijk leider gevraagd daarbij aanwezig te zijn en was dat ook. (ze was zichtbaar ontroerd toen ze daar aan dacht)

Verrassend: de imam die reageerde op een opmerking van Verbraak dat de christelijke kerken in Nederland leeglopen maar dat de moskeeën daar geen last van lijken te hebben.
De imam zei “Nóg niet”. Ook de moskeeën moeten zich aanpassen aan veranderende tijden vindt de imam. Hij vertelde dat de moskee in Nederland ook vaak een stukje “thuis” is voor de mohammedanen.
Hij pleitte ervoor dat alle imams in Nederland, Nederlands moeten spreken en in het Nederlands preken.

Er werden dingen gezegd, die anders zijn dan waar ik in geloof; zulke meningen zette me aan het denken.

Bovenstaande is maar een impressie over wat op MIJ indruk maakte.
Dit was aflevering 4 er komen er nog 2.
Interessant om te horen (meer een luister- dan een kijkprogramma; vnl mannen aan een tafel)